“Dit hout heeft 5000 jaar onder de grond gezeten; nu mag het opstijgen” “Ik heb een aantal fascinaties in mijn beeldend werk: het verschijnsel tijd, religie, verschillende mythologieën en het actuele wereldgebeuren. Mijn beelden vormen de verbinding tussen deze fascinaties en mijn persoonlijke levenservaringen. Elk beeld is een verhaal op zich. Het zijn eigenlijk ook vaak zelfportretten die ik pas achteraf herken, als het beeld voltooid is”. “Op de kunstacademie begon ik ooit als schilder. Ik werkte steeds ruimtelijker, monteerde allerlei materialen op het doek en uiteindelijk kwam het van de muur af. Na mijn afstuderen in 1990 las ik een verhaal in de krant over de vondst van een partij kienhout of mooreik. Dit hout is zo’n 5000 jaar oud. In de tijd van de Hunebedbouwers stonden deze eikenbomen overeind en werden vereerd. Zo’n boom heeft geleefd, is gevallen en daarna langzaam in een moerassige bodem gezakt. Afgesloten door zuurstof en door chemische reacties is het daar geleidelijk aan zwart geworden. De boeren vinden het nu in hun land bij ruilverkavelingen of het slotengraven. Ik werk graag met dit materiaal dat een voorgeschiedenis heeft en door de tijd is gevormd. De verweerde structuur van het mooreik vind ik fascinerend. Het heeft duizenden jaren onder de grond gezeten en nu laat ik het weer opstijgen. Die tegenstelling tussen het zware aardse en het vluchtige vind ik inspirerend. Ik laat veel van mijn beelden ook letterlijk en figuurlijk vliegen. Vogelmensen, de Vier Winden, vleugels die je om zou kunnen gespen, een gevleugelde voet. Meestal maak ik een klein schetsje, maar het materiaal stuurt me vaak weer een andere kant op. Ik combineer het hout ook vaak met ander materiaal met een eigen symbolische betekenis en om de expressieve kracht. Bijvoorbeeld koper als geleider van warmte en energie, botten als metafoor voor het vergankelijke leven of geweien die tasten naar het hogere en jaarlijks weer aangroeien en afsterven. Soms heb ik een verhaal nodig om iets te kunnen maken, bijvoorbeeld een aanleiding uit de actualiteit. Dingen van alle tijden inspireren mij, van statische figuraties van oude Egyptische beelden tot het emotionele realisme van Rodin. Maar ook de actualiteit met covid gemaskerde mensen zoals in het beeld de Homo Coronus, die zich zintuigelijk helemaal afsluit van de omgeving. Of neem het beeld Homo Consumé, waarin de mens zich ten onder dreigt te consumeren. Ooit heb ik de zeespiegelstijging verbeeld. Voor een beeldenroute had ik een boot gemaakt van een stam mooreik van 3 meter lang en anderhalve meter dik. Deze was dwars boven op de zeedijk geplaatst alsof het er zo over kon varen vanuit een volle zee. Een ander beeld, getiteld Ancient Heart, toont het geschonden hart van de aarde. Het beeld staat op het kruispunt van de vier windrichtingen. Het oude kwetsbare hart heeft steun nodig en is omwikkeld met koperen banden. De beelden worden afgewerkt met lijnolie. Meestal laat ik de afwerking wat ruw en niet heel erg aaibaar, als de mens die zich vormt en aan de materie ontworsteld. |